“Tijdens het filmen van een coproductie over vrede, begint een Franse actrice een kortstondige maar gepassioneerde relatie met een Japanner.” Op basis van deze dunne verhaallijn wordt Marguerite Duras door Alain Resnais gevraagd om het scenario en de dialogen te schrijven voor een film die hij graag met Duras wil maken: Hiroshima mon amour. Duras gaat in op het aanbod van Resnais en overtreft daarna ieders verwachting. Ze bewijst dat grote literatuur zich niet in een vaste vorm laat gieten. Hiroshima mon amour leest als een poëtische en sensuele dans tussen twee personages die vechten tegen de tijd. Hij weigert te erkennen dat de gruweldaden van Hiroshima hebben plaatsgevonden, zij zwijgt over haar verleden. Maar de spookachtige fragmenten van wat zij niet onder ogen durven te komen, vermengen zich steeds meer met het heden. Voor deze volstrekt unieke tekst werd Duras genomineerd voor een Oscar en wist ze samen met Resnais vele schrijvers en filmmakers te inspireren. Jean-Luc Godard noemde Hiroshima mon amour een nieuwe mijlpaal in de cinema. “Het is de eerste film zonder enige referentie aan andere films.” Éric Rohmer noemde Hiroshima mon amour dan weer de eerste moderne film.
