Ligt wat dood is, als een kranige bolster,
als een grauwe gloed, over wat leeft, een heldere,
groeiende, genezende, jubelende kern
Als een korst waaraan we dagelijks moeten pulken
Of is het omgekeerd: wat leeft
als een oplichtende mantel
In deze derde bundel van dichter-apotheker Dorien De Vylder valt het daglicht verbazingwekkend helder naar binnen. Terwijl de wereld op zijn kop staat, kantelt ook haar eigen bestaan. De pandemie sluimert in haar poëzie, in kleine gebaren, als een stille achtergrond. Explicieter is de transformatie die het moederschap met zich meebrengt – vol genegenheid liefkoost ze haar al dan nog niet geboren baby. In eenzelfde adem neemt ze afscheid van haar grootmoeder en haar eigen rol als kleinkind.
In Duizend versies klaar water kijkt De Vylder de grote thema’s recht in de ogen. De soms surreële wendingen houden deze urgente gedichten verbijsterend fris.
